Posts

Showing posts from July, 2018

प. पू. श्री प्रज्ञानानंद सरस्वती स्वामी चरित्र - भाग १६

Image
प. पू. श्री प्रज्ञानानंद सरस्वती स्वामी चरित्र - भाग १६ 🌹 गुरूचरणी अनुवादनमानस अर्पण 🌹 लगेचच श्री आळ्याच्या महाराजांना पत्र लिहून याप्रमाणे अनुवाद लिहून झाल्याचे कळविले व दर्शनाविषयी अनुज्ञा मागितली. ता. ६/११/४५ व ७/११/४५ या दोन दिवसांत श्रीरामाची, बाबा गंगादासांची व श्रीरामायणाची वगैरे विविध आरत्या तयार झाल्या व तोपर्यंत श्रींची अनुज्ञा मिळाल्याने श्रीमहाराजांचे दर्शनास श्रींचे जाणे झाले.        श्रींनी श्री आळ्याच्या महाराजांना मराठी रामचरितमानस (हस्तलिखित) वाचून दाखविण्यास सुरूवात केली. ते जसजसे वाचू लागले, तसतसे श्री आळ्याच्या महाराजांच्या नेत्रातून अश्रुधारा वाहू लागल्या. काही ठिकाणी तर ते अगदी हुंदके देऊन ओक्साबोक्शी रडूच लागले. इकडे श्रींचाही वाचताना कंठ भरून येऊन, डोळ्यांतून अश्रुधारा अशी कठीण अवस्था होऊ लागली. शेवटी अशा रीतीने मधूनच थांबत, तो अनुवाद श्रीमहाराजांना अधून मधून वाचून दाखविला व त्यांचा अभिप्राय व आशीर्वाद मागितला. तेव्हा असा असा लिहून आणा म्हणून आज्ञा झाली व त्याप्रमाणे लिहून आल्यावर श्री आळ्याच्या महाराजांनी खाली सही केली. तो अभिप...

प. पू. श्री प्रज्ञानानंद सरस्वती स्वामी चरित्र - भाग १५

Image
प . पू. श्री प्रज्ञानानंद सरस्वती स्वामी चरित्र - भाग १५      🌹 आमु ची चिंता रघुरायाला 🌹 असो. याप्रमाणे फाल्गुनात (१९४५ मार्च असावा) याप्रमाणे या शिष्यांमुळे श्रींना हे सर्व क्लेश सोसावे लागले. तब्येत जरा सुधारली न सुधारली तोच चैत्रात पुन्हा मुदतीचा ताप आला. यावेळी तर नाडीही लागेना अशी अवस्था एकवेळ आली होती. अर्थात् तरी पूर्ण शुद्धीवर होते व 'रामास आमची सर्व चिंता आहे. तुम्ही काळजी करू नका किंवा कुणाला सेवेसाठीही बोलवू नका. स्वस्थ पडू द्या, फार तर प्यायला पाणी तेवढे द्या,' असे सांगितले.           खरेतर समाधीचीच वेळ आली होती. पण अद्याप श्रीबाबागंगादासांचा आशीर्वाद खरा व्हावयाचा होता; म्हणूनच की काय श्रींना बरे वाटले. मध्यंतरी दोन-तीन महिने गेले, तोवर श्रींची तब्येतही पूर्ववत् उत्तम झाली.     🌹 अनिवार काव्यस्फूर्ती 🌹 श्रावण महिना लागला आणि श्रींना अनिवार काव्यस्फूर्ती होऊ लागली. 'सांगतसे मज तो रघुराणा । मम आज्ञा ऐके प्रज्ञाना । (१०-८-४५) सत्वर करण्या घे तूं हातीं । रामचरित मानस रचना ती ।।१।। अशी श्रीरामाची आज्ञाच झाल्...