प. पू. श्री प्रज्ञानानंद सरस्वती स्वामी चरित्र - भाग १३ हरीभट शिष्यभावाने आला १९४५ साल होते.मार्च महिना सुरु झाला होता. उन्हाळ्याची सुरुवात होती. एक दिवस एक कानडी आप्पा श्रींच्या परिचित अशा एका सज्जनाची चिट्ठी घेऊन चासला येऊन ठेपला. जवळ लोट,भांडे,सोवळे,पांघरूण वैगेरे काहीच नाही. श्रींच्या पुढे येऊन प्रणाम करून ‘हरीभट' म्हणून नाव सांगितले. ‘कुठले राहणार?’ विचारता , सागर,जिल्हा शिमोगा म्हणून उत्तर दिले. वय केवळ १९ वर्षांचे !                                                                                                               ...

प. पू. श्री प्रज्ञानानंद सरस्वती स्वामी चरित्र - भाग १२ ५.पुणे जिल्ह्यातील वास्तव्य           शके १८६४ मध्ये श्रींनी पौषात चतुर्थाश्रम स्वीकारला. म्हणजे इ.स. १९४३ च्या जानेवारीत. पुढे फेब्रुवारीत १२/२/१९४३ ला दंडग्रहण विधी पार पडला. यावेळीही श्रींचा मुक्काम केदारेश्वराच्या मठातच होता.         त्या वर्षीचा चातुर्मास खेडला मठातच झाला. नित्य रामायणावर प्रवचने चालूच असत.याचवेळी सामुदायिक सत्यनारायणाचे अनुष्ठान तेथील लोकांकडून करवून घेण्याचे श्रींच्या मनात आले. मठाधिपती वगैरे काही मंडळी म्हणाली की,बाजारात साखर,गहू,रवा मिळत नाही व एक महिना असले अनुष्ठान होणे शक्य नाही. पण एकंदर ८० सत्यनारायण झाले. त्यात सर्व लोकांनी भाग घेतला होता. समाप्तीला भंडाराही झाला. आदिशक्तीचे साक्षात् दर्शन      खेडला मठात राहत असतानाच तेथे नवीन बांधलेल्या गुहेत ध्यानास बसल्यावर सहज, इच्छा नसता, हृदयात आणि बाहेर श्री आदिशक्तीचे जे दर्शन झाले, {जून-जुलै १९४४} त्याचे वर्णन श्रींनी पुढीलप्रमाणे करून ...

प. पू. श्री प्रज्ञानानंद सरस्वती स्वामी चरित्र भाग - ११ प्रज्ञावासुदेव अमर झाले             याप्रमाणे हा मणिकांचन योग जुळून आला. श्रीसद्गुरु कितीही थोर असले तरी त्या योग्यतेचा शिष्य नसेल तर त्यांचे मोल चढत नाही. निवृत्तीनाथांचे ज्ञानेश्वरांमुळे,समर्थांचे कल्याणस्वामींमुळे गुरुत्व सार्थ ठरले. या सर्व अलौकिक गुरुशिष्य जोड्यांप्रमाणे श्री वासुदेवानंदांचे नावाचा जयजयकार करून श्री प्रज्ञानानंद सरस्वती स्वामी महाराजांनी त्यांचा कीर्तिध्वज आभाळात उंच फडकाविला. ‘प्रज्ञावासुदेव’ हे नाव अजरामर झाले. नाहीतर भारतात ब्रह्मनिष्ठ, अत्यंत श्रेष्ठ अशा पुरुषांची उणीव नाही. पण त्याच तोडीचे शिष्य मिळाले म्हणजे त्या शिष्यांमुळेच श्रीगुरुंनाही अधिक कृतार्थता प्राप्त होते. त्यांचे नाव त्रिभुवनात दुमदुमू लागले. तुमचे गुरुबंधू तुम्हीच            केवळ संकल्पाने शक्तिपात करण्याची अद्भुत शक्ती श्री महाराजांच्या ठिकाणी होती,  हे श्रींच्या तत्काळ पूर्णपणे अनुभवास आले. आणखी एक विचित्र प्रकार असा घडला की, नामकरणाच्या वेळी श्रींनी महार...

प. पू. श्री प्रज्ञानानंद सरस्वती स्वामी चरित्र भाग - १० अंतरीच्या वृत्ती उफाळून आल्या           सन १९४० च्या जुलैपासूनच खेड , जि.पुणे येथे श्री केदारेश्वराच्या मागील मठात निवास असतानाच आळे येथील श्री. वासुदेवानंद सरस्वती { पोटे } स्वामी महाराज यांच्याबद्दलची परस्परविरुद्ध अशी पुष्कळ माहिती श्रींना कळली होती. पैसे , दागदागिने वगैरे मागतात,घेतात, संग्रह करतात,  इत्यादी सर्व विक्षिप्त वृत्तीची हकीकत कळली होती. पैसे घेणाऱ्या आणि संग्रह करणाऱ्या संन्याश्याचे मुखावलोकन करू नये, असे पूर्वाश्रमात श्रींना वाटत असे. हे सर्व माहित असून दिवसेंदिवस अंतरातून श्रींना अशी स्फूर्ती होऊ लागली कि, ते श्रोत्रिय ब्रम्हविद् वरिष्ठ आहेत व पूर्ण समाधान होण्यास त्यांच्या चरणावर शिष्यभावाने डोके ठेवणे जरूर आहे. ही अंतरीची वृत्ती , स्फूर्ती { Inner Voice } बळावत गेली. व १८-१-१९४३ ला खेड येथे चतुर्थाश्रम स्वीकारल्यानंतर दंड ग्रहण करण्यासाठी श्रींनी श्री. वासुदेवानंद सरस्वती { पोटे स्वामी } यांचेकडे जाण्याचे ठरविले.         श्री. प....

प. पू. श्री प्रज्ञानानंद सरस्वती स्वामी चरित्र भाग - ९ गायत्री पुरश्चरण खेडच्या केदारेश्वर मंदिरातील मठात वास्तव्य व्हावे असा ईश्वरी संकेत होता. येथे श्रींचे मन रमले. व तेथे राहून २४ लक्षात्मक गायत्री पुरश्चरण अयाचित वृत्तीने पूर्ण करावे अशी वृत्ती उठली. व त्याप्रमाणे सर्व तयारी करून यंत्रपूजेसह नित्य गायत्रीच्या जपानुष्ठानास प्रारंभ झाला. १९४१ साली आरंभलेले हे पुरश्चरण २१ महिन्यांनी १९४२ मध्ये पूर्ण झाले.            या काळात सतत नंदादिपही ठेवला होता. एकदा रात्री झोप लागली असता कुणीतरी ‘अरे उठ ,दिव्यात तेल घाल ' असे म्हटल्याने एकदम जग आली तर खरोखरच तेल संपत आले होते. पटकन हातपाय धुऊन तेल घातले. अशा रीतीने अगदी यथासांग हे अनुष्ठान पूर्ण झाले. प्रवचन सेवेचा आनंद           फेब्रुवारी १९३७ मध्ये नोकरी सोडल्यापासून साधारणपणे जेथे जेथे मुक्काम होई तेथील देवळात तुलसीरामायणावर प्रवचने देत असत. अगदी प्रथम संपूर्ण रामायणावर प्रवचने करण्यास ५ महिने लागले होते, पण उत्तरोत्तर हा काळ वाढत...